Schilderen is, voor Willy, kijken. Geconcentreerd kijken.

Haar vertrekpunt is steeds de visuele waarneming, ze schildert naar de realiteit. Ze schildert mensen, landschappen, stillevens en  bloemen. Bij alle onderwerpen is steeds de grootste uitdaging: “Ben ik in staat mijn verstand uit te schakelen en louter dat wat ik zie en ervaar, in verf over te nemen. Niet schilderen wat ik dénk dat ik zie. Niet schilderen wat ik wéét dat er is. Alleen kijken en doen.”

Willy vindt de wereld gecompliceerd. Ze heeft de neiging om in het schilderen die complexe werkelijkheid te versimpelen. De realiteit is van zichzelf al zo ingewikkeld en interessant, het onderzoeken daarvan is een avontuur waar geen fantasie aan te pas hoeft te komen. Ze probeert te ontrafelen in plaats van te versieren. Dat doe ze door zich te focussen op de essentie, door snel en direct te schilderen, met grote penselen en losse streken.

Willy creëert bewust een schemergebied, daardoor vallen details weg. Zo kan ze zich volledig richten op vorm, ritme, toon en kleur; al die dingen die het onderwerp van het schilderij aantrekkelijk maken.

Een schilderij hoeft niet helemaal ‘af’ te zijn. Ze laat graag de ondergrond meespelen, of gebruikt tekenachtige elementen. Daarmee brengt ze onregelmatigheid in. Overdrijven, uitvergroten of aandikken gaat vanzelf en is voor haar een belangrijk onderdeel van het schilderplezier.

Ook al heeft Willy een sterke voorkeur voor het schilderen van de werkelijkheid, ze put ook uit oude familiealbums, krantenfoto’s, internet, of foto’s en schetsen gemaakt tijdens reizen.

12 en 13 april van 11 tot 16 uur

website: Willy van der Beek